In het Reformatorisch Dagblad (23-10-2020) stond de volgende recensie over dit boek:
Met zijn debuut ”Onder vuur” liet Rijk Arends meteen zien dat hij bij de betere kinderboekenschrijvers hoort. Voor zijn tweede boek ”Overboord” kreeg hij onlangs de christelijke prijs Het Hoogste Woord.
Voor het nieuwe ”Tornado” geldt wat mij betreft hetzelfde als voor dat prijswinnende boek: stevige thema’s buitelen over elkaar heen. Ze hebben met elkaar te maken, maar het is véél en ze blijven daardoor aan de oppervlakte. Ook stilistisch valt er nog wel wat te winnen. Daarentegen zijn opbouw en verhaalidee goed doordacht: Peers leven staat op z’n kop als zijn vader opa’s boerderij in Canada wil overnemen. Peer weet dat het hem vooral om Rachel, zijn liefde, gaat. Peers moeder stief toen hij vijf was en hij heeft een goede band met zijn vader en zusje. Hij heeft geen zin in verandering, wat blijkt uit vileine puberzinnen („Die moet zeker opeens de leuke stiefvader gaan uithangen”). Bovendien ontpopt stiefbroer Mike zich tot een probleem: hij rookt, drinkt, schiet zomaar eekhoorntjes af, steelt en wil Peer medeverantwoordelijk maken. De beklemming daarvan is (te) snel weg doordat Peer een Nederlandse ‘tante’ in vertrouwen neemt.
Arends beschrijft mooi hoe Peer uiteindelijk dichter tot Rachel komt („Alleen God kon weten dat er een tornado voor nodig was om hem anders naar Rachel te laten kijken”). Ondanks de vele thema’s houdt Arends de hoofdlijn voor ogen. De slotscène aan het ziekenhuisbed van Mike (er is nóg iets heftigs gebeurd) is een luchtige, ontroerende ontknoping zonder al te happy te zijn.
Reactie plaatsen
Reacties